2017 – Ander werk, andere werkwijze. Voorheen ging ik iets maken. Ik wist al van te voren wat. Dit werk ontstaat. Laag over laag. Zonder bedoeling.  Het moment dat ik denk ‘Hé, dat is iets’, wil ik zo lang mogelijk uitstellen. Hoe minder ik van tevoren weet wat ik ga doen hoe beter ik mijzelf kan verrassen. Het werkt hangt in het atelier totdat ik niet meer weet wat ik er mee verder moet. Soms voelt het af, en soms gaat er rigoureus een nieuwe laag overheen en begin ik overnieuw. De schilderijen aarvan ik denk dat ze af en goed zijn, zet ik weg. Omgekeerd. Na weken of langer kunnen opeens weer te voorschijn komen. Als ze me dan nog verrassen, als ik ze dan nog goed vind, dan mogen ze verder.

 

 

 

 

2016: Soms valt je oog erop. In een bos of een plantsoen. Zo’n plek waar iemand zijn eigen bedoeninkje heeft. Een zelf gebouwd huisje van  gevonden materiaal. Zou er een zwerver wonen, kinderen misschien, of is het gewoon een plekje dat iemand voor zichzelf wil? De geschilderde landschappen hebben een bestaande plek als uitgangspunt. De bouwwerkjes zijn verzonnen.